Vilnius

Na ons reisavontuur hebben we twee dagen verbleven in het Rudninki hotel in Vilnius, om precies te zijn in de oude stad. Vilnius is groot, heel groot! Met een hele mooie artistieke oude stad als centrum en de nieuwe stad daar omheen gebouwd. Bij aankomst hebben we even onze rust gepakt in het hotel, de binnenstad te voet ontdekt en wat gegeten op het terras. De bouw is hier niet in blokken opgesteld, dat is best gek wandelen. Je hebt het een idee dat je een rondje loopt maar komt steeds weer op een ander pleintje of in een stadspark uit.

De volgende morgen kwamen we al snel tot de conclusie dat we niet alles konden zien dus hebben we keuzes moeten maken, niet echt ons ding. Maar goed, het werd eerst het Akropolis, volgens de boekjes, het grootste winkelcentrum van Europa. Onvoorstelbaar hoeveel winkels daarin gevestigd waren. ‘Kleine’ winkels (Peek & Kloppenburg, E-sprit, H&M, Sportland) in hele grote panden en hele grote winkels in nog grotere panden, zoals de elektromarkt (Litouwse versie van de mediamarkt), een lokaal tuincentrum, de JYSK en Maxima XXL (43 kassa’s). Maxima is hier de supermarkt, of de Iki of de Rini, die zijn we ook al tegengekomen. Op de tweede verdieping heb je een bioscoop, inclusief 5D zaal (huh?), 12 bowlingbanen en 2 casino’s. Bizar! Na een bak koffie met een lekker taartje (hier zijn ze dus blijkbaar ook erg goed in patisserie ) weer terug gereden en onze auto in de stad geparkeerd, dicht bij Uzepis. Ohja, onderweg kwamen we steeds het boemelbusje tegen, die nog op stroom boven het wegdek rijdt.

Uzepis is een republiek in de stad Vilnius. Deze republiek is tot stand gekomen toen de artiesten en kunstenaars vonden dat Vilnius te commercieel werd. Uzepis bestaat uit twee straten ‘achter een rivier’ (dit is gelijk de vertaling van Uzepis) en een café. Bewoners hebben daar hun eigen paspoort, eigen kenteken en eigen grondwet. Deze grondwet hangt in 26 talen aan een lange muur bij de ingang van de ‘wijk’. Zie foto voor de veelzijdige wetten zoals: ‘Iedereen heeft het recht om vrolijk te zijn’ of ‘Iedereen heeft het recht om niks te snappen’. ‘Iedereen heeft het recht om van katten te houden en voor hen te zorgen’ vonden wij ook een hele bijzondere!

Uzepis is te bereiken via twee bruggetjes. Net als in Parijs hangen deze bruggen ook vol met slotjes. Helaas hadden wij geen slotje bij met Ferry ‘hartje’ Suzanne, dus hebben we er alleen wat foto’s van gemaakt  Kon ik gelijk mijn scherpte/diepte-instellingen van mijn camera eens goed uitproberen. In het café, waar ze vaak vergaderen, hebben wij lekker geluncht. Op de menukaarten staan vaak ‘hot & cold apertizers’. Ofwel, tapas. En dat smaakte ook bij het café van Uzepis niet verkeerd. Tijdens een korte wandeling, die daarna volgde, kwamen we al snel een paar klasje kunstenaars tegen en gekke taferelen op de grasvelden. De huizen zijn daarin tegen niet zo creatief en juist erg verpaupert. We kwamen er achter dat de stad Vilnius nu ook voor kunstenaars en artiesten steeds weer aantrekkelijk is, dus dat Uzepis een beetje een vergane glorie aan het worden is.

Ondertussen was het de gehele dag 30 graden in de stad en geen zuchtje wind, dus aan het eind van de middag hebben we even een tukje gedaan bij de airco in onze hotelkamer. Na een korte douche zijn we op pad gegaan naar the Town Contemporary, grill & bar (gevonden via Tripadviser, onze PA). Nommnomnom dat was lekker. De smaken, het interieur, de vriendelijke en Engelstalige bediening, alles klopte! A la Gaucho’s (voor de kenners). Zelfs de tonijncarpaccio was super vers, terwijl ze een steakrestaurant zijn én de zee hier ministens 300 kilometer vandaan is. Na dit smakelijk diner nog even met het thuisfront gebeld en heerlijk in slaap gevallen.

Bij het ontbijt de volgende dag (om 09.00 uur op het terras!) hoorden we ineens: moguh! Het was een jonge Nederlandse man die hoorde dat wij Nederlands spraken. Hij had de dag ervoor 100 kilometer gewandeld in 24 uur, in een natuurgebied vlak bij Vilnius. Iets wat hij vaker deed vertelde hij. ‘S avonds zou hij weer vertrekken naar Nederland en binnenkort start hij weer met oefenen voor de wandeling van Kopenhagen naar Nijmegen. Respect! Wij stapten rond 10.00 uur weer in de auto om onze reis te vervolgen met als volgende bestemming: Dizapas. De accommodatie waarvan wij nog geen enkele reactie/bevestiging hadden ontvangen, spannend!