Hutje op de Hei

Voordat we naar Dizapas (links van Talsi) reden, hebben we eerst nog een tussenstop gemaakt bij de Hill of Crosses. Door een uitzending van 3 op reis over de Baltische Staten, vonden we dat we deze plek niet konden overslaan. Al van een flinke afstand zagen we de grootste kruizen staan op een kleine heuvel. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer rillingen op mijn lijf. Maar op 50 meter afstand zagen we ook het tegenovergestelde: een nieuw aangelegd terrein met slagbomen, betaald parkeren, souvenirs shop, een infopost en wc’s. Nou voorruit dan, daar betalen en via een pad kon je naar de heuvel lopen. En ja, we hebben bij de souvenirs shop ook twee houten kruisjes gekocht. Eén voor onze overledene opa’s en oma’s en eentje speciaal voor Menno.

De Hill of Crosses is al in de 14e eeuw ontstaan. Na het plaatsen van een aantal kruizen kwamen mensen er steeds vaker om ook hun kruis daar te plaatsen. Sinds de vele oorlogen en gevechten voor onafhankelijkheid in de 19e eeuw, werd dit een steeds belangrijkere plaats voor de lokalen en werden er steeds meer kruizen geplaatst. In 1998 heeft de Paus een bezoek gebracht aan de plaats en nu zijn de kruizen ontelbaar en weten de boekjes ook niet het exacte aantal. Wij schatten dat er wel een miljoen kruizen staan.. en liggen. Het was wel mooi om daar te zijn, beetje grimmig maar ook speciaal. Maar hoe langer we er liepen, hoe luguber het er werd. Door het gewicht van de kruizen, de vele mensen iedere dag en de beweging die waarschijnlijk in de heuvel ontstaat door het weer, zijn er kruizen afgebroken, omgewaaid, verkleurd etc.. Dit wordt verder niet onderhouden en geen max van het aantal kruizen op een bepaald gebied. Daarnaast is het nu natuurlijk super toeristisch, dus kaatsen de houten goedkope kruisjes ook nog al af tegenover de stenen kruizen die daar al tientallen jaren of eeuwen staan. Naja.. de foto’s spreken voor zich en wij zijn er geweest. Het was bijzonder.

Op naar Dizapas! Een hutje op een hei, dat wisten we in ieder geval zeker. De navigatie gaf aan dat we nog 60 kilometer moesten rijden in 120 minuten.. Hmm, dat is wel heel langzaam.. Hij wist dus de exacte locatie van ons hutje niet zo goed. Maar gelukkig stond Dizapas aangegeven aan de kant van de weg. Het asfalt veranderde in zand met grind, daarna stenen met een beetje zand, vervolgens alleen nog maar mul zand.. Fer begon hem te knijpen en maakte zich zorgen over de lak van zijn auto. Maar ach, dat kan de Nissan wel handelen. 5,2 kilometer exact, toen zagen we een aantal hutjes in de bossen. We reden het terrein op en we reden zo richting het Usmas ezers meer. Ik keek Ferry aan, Ferry keek mij aan en we zeiden, wauw!

We ontmoetten Gunthers, de eigenaar van het terrein/park/de camping, hoe je het noemen wilt. Vijf bungalowtjes, een ‘feestzaal’ van palen en hout, een paar wc-hokjes en een wat groter huis wat nog niet helemaal af was. Gunthers sprak drie woorden Engels en drie woorden Duits. Hij wees naar ons bungalowtje, kwam hout brengen voor de bbq, vroeg of we wilden vissen en varen: ‘fishing?’ & ‘boat?’ en betalen, ach dat komt wel goed. De inventaris van ons bungalowtje viel ons alles mee, een koelkastje, een elektrisch kookplaatje, waterkoker en wat oud servies want waarschijnlijk de hele winter ook buiten heeft gestaan. We besloten toch eerst nog maar even terug te rijden naar het eerst volgende dorpje, om eten en drinken te kopen voor aankomende dagen, zodat we hier echt niet meer weg hoefden!

De andere vorm van boodschappen doen moest in de open lucht. Semi luxe wc achter een deurtje; een bak met een wcbril, wc papier en een zak zaagsel (ipv doorspoelen). Douchen konden we in een luxere bungalow. Oh en drinkwater ging hij voor ons halen! We kregen een grote fles met gefilterd water uit het meer, kon je niet helemaal door heen kijken maar hebben we gebruikt voor de afwas en de koffie nadat het gekookt was.

Wat waren het mooie dagen in Dizapas! Overdag hebben we heerlijk gevist met zijn tweetjes van de stijger. Bijzonder om aan een gigantisch meer te zitten, waar echt niemand vaart en je alleen dierengeluiden hoort zoals kikkers, eenden, vogels, burlende herten en ooievaars. En ja, Suus heeft met haar visdebuut vier vissen gevangen en ferry twee. Helaas is er 1 ontsnapt uit ons netje met de gevangen vissen en sprongen er 3 vissen van Suus der haak. Een mooi moment was toen mijn vis van de stijger in het water sprong en ferry behoorlijk baalde! Hij had zijn hengel even allen gelaten en tijdens zijn gebaal en gestampvoet riep hij: Waar is mijn fucking dobber? Toen had hij beet! Een paar uur later lagen er twee visjes op de bbq! Ook hebben we een rondje gewaterfietst en marshmallows gebraden boven de bbq. Verder eigenlijk alleen maar in het zonnetje gezeten en van de mooie omgeving genoten.
Wist je trouwens dat ik nu buiten bij het bungalowtje om 23.00 uur, met uitzicht op een spiegelglad meer en bij de schemering van de citronella, dit verslag aan het typen ben? Mooi moment!

Gunthers was zeer gastvrij, ondanks dat we elkaar niet zo goed konden verstaan. Hij haalden goede blokken hout voor de bbq, toen we wat aan het sukkelen waren met stokjes, vervolgens kwam hij met een fles ‘grill master’ ofwel aanmaak peut. Toen het donkerder werd, stak hij nog snel twee lampen op zonne-energie in de grond, richting ‘onze’ wc. De hengels had hij al klaar gelegd en toen we lieten zien dat we mais hadden gekocht voor aan de haak, gaf hij aan dat we even moesten wachten. Hij liep de heuvel op en kwam vervolgens met een doosjes zagers. Toen de visjes op het rooster lagen voor de bbq, kwam hij met een bosje tuinkruiden aanzetten en stopte het in de vissen.

Maar het viel ons al snel op dat Gunthers nog een beetje in de opstartfase zit van het seizoen. Het ene moment is hij stenen aan het verslepen, het andere moment staat hij een veldje te harken, vervolgens is hij bezig met het aanleggen van water voor zijn nieuwe buitenlucht douche enzovoort.. Overal ligt wel iets van hem: een schop, een shirt, gereedschap,
Verbrand en met een paar muggenbeten verder hebben we nog een heerlijk nachtje geslapen in het hutje en waren we klaar voor onze doorreis naar de hoofdstad Riga! Veel belovend en het tegenovergestelde van Dizapas! We kunnen alvast verklappen dat de trip richting Riga een spannend moment bevat! Je leest later meer!

Groetjes en liefs van ons!